علی مطهری

برای من و امثال منی که ظاهرا کمی مایل به سمت دینیم و بعضی آدم‌های دیگری که ظاهرا "دین‌دار" نیستند یا دین‌دار تلقی نمی‌شوند ولی همگی منتقد جدی وضع موجودند، علی مطهری تقریبا تنها صدای زنده انتقاد داخل حاکمیت است. ایده ولایت فقیه و حجاب اجباری را قبول دارد و به شدت هم از آن دفاع می‌کند ولی آن‌قدر منصف هست که بگوید در اعتراضات هشتادوهشت زنان چادری و همراه با کالسکه فرزندانشان را در خیابان‌ها دیده است. این‌ها مردم بوده‌اند و نمی‌توان گفت عمده جمعیت معترض هشتادوهشت از امریکا خط یا پول گرفته بودند. این جمعیت معترض بودند. ببینیم چه گفتند. صدای اعتراضشان را بشنویم، به‌جای این‌که با باتوم به جانشان بیفتیم یا ببریمشان کهریزک و جاهای دیگر و به کشتن بدهیمشان یا با لیبل فتنه‌گر حذفشان کنیم و این همه آشکارا ظلم کنیم و یادمان برود که سنت الهی است که الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم. علی مطهری همان تنها وکیل ملتی است که با استناد به قانون اساسی، حصر را غیرقانونی می‌داند و بارها شفاهی و کتبی راجع به این موضوع تذکر می‌دهد. همان کسی که وقتی فایل صدای ایت الله منتظری منتشر شد، به جای این‌که از حکم زندان شش ساله برای فرزند ایت الله به جرم انتشار فایل دفاع کند یا پرت و پلای دیگری بگوید یا در بهترین حالت با بزدلی در مقابل این نقض آشکار حقوق حقه مردم، یعنی آزادی بیان عقاید، سکوت کند و صورت مساله را پاک، می‌گوید باید به سوالات مربوط به اتفاق سال شصت‌وهفت پاسخ داد. هیچ کس مقدس و مبرا از خطا نیست. اگر اشتباه و خطایی شده باشد، باید پذیرفت و عذرخواهی و جبران کرد و این‌ها در مملکتی که مداحی، به معنای عامش، سنت تاریخی بوده و به معنای خاص و به طرز خیلی بیمارش سنت رایج ماست، یعنی کیمیا. انصاف، ولو یک جو در زمانه‌ ما یعنی گران‌قدرترین گوهر، یعنی نایاب‌ترین ویژگی میان عمال حکومت. خدا می‌داند چقدر دل بعضی‌های ما تنها به واسطه همین انصاف این مرد گرم ‌شده است و چقدر دعایش کرده‌ایم. خیلی‌ها که این نظام را قبول ندارند و خیلی‌ها که دل در گرو "اسلام" ندارند، با وجود اختلاف سلیقه جدی، او را منصف می‌دانند و گرچه به او رای نداده‌اند، تنها وکیل واقعی خود می‌دانندش و برخی که برداشتشان از اسلام با برداشت رایج حکومت متفاوت است، شیوه سیاست‌ورزی علی مطهری را نزدیک‌تر به منش امیرالمومنین، ع، می‌دانند، که برای حفظ حکومت اصالتی قایل نبود و تنها همّ و اصل حکومتش پاسداشت حقیقت بود، خواه حاکم باقی بماند، خواه نه. بعضی‌ها ویژگی بارز علی مطهری را بلاهت سیاسی می‌دانند. من از شنیدن این حرف فقط شدیدا متاسف می‌شوم و یاد ساده لوح خواندن ایت الله منتظری می‌افتم. امروز هنوز سی سال از بعضی اتفاقات گذشته است و شاید برای بعضی داوری‌ها زود باشد و البته قطعا همواره باید منتظر قضاوت تاریخ و داوری خداوند بود، ولی این‌قدر می‌دانم که خیلی‌ از چپ‌هایی که آن سال‌ها زندانی بودند و نهایتا اعدام نشدند، زندگیشان را مدیون ایت الله می‌دانند. آن ساده لوحی ِاز نگاه اینان در نظر من هزار هزار پله ارج و قرب بالاتری از سیاست و کیاست آقایان دارد که با توسل به قاعده "حفظ نظام اوجب واجبات است"، از هیچ مکروهی که هیچ، از بسیاری از حرام‌ها هم برای این "اوجب واجبات" فروگذار نکردند. امروز برای من، ایت الله بارها و بارها و بارها بیشتر نماد انصاف، شجاعت، حراست از حقیقت، آیت ِالله و فخر و آبروی حوزه‌های شیعه است تا خیلی‌های دیگر. او که خیلی هزینه‌ها داد ولی از انصاف و حقیقت، برای باقی ماندن در قدرت، فاصله نگرفت. اگر افرادی علی مطهری و ایت الله العظمی را ساده‌لوح و دچار بلاهت سیاسی می‌دانند، مختارند ولی باید روایت سیدنا المصطفی، ص، را به یادشان بیاوریم که اکثر اهل الجنة البُله و البته داوری نهایی را به یوم الحساب موکول کنیم. خدا همه‌مان را ببخشد و بیامرزد و به راه راست هدایت کند.