نومید نتوان بود از او

هوا که این‌طور، مثل امروز عصر، سگ‌مصب می‌شود، زیر باران راه می‌روم و به این فکر می‌کنم که باید بار و بنه‌ام را جمع کنم بروم در یک شهر بندری سرد که ابرهای خاکستری و باران‌های‌ فراوان دارد، ریشه بدوانم. نم‌گرفته و کمی دیر به کلاس می‌رسم. جای صندلی من طبق معمول کنار پنجره است و مثل همیشه منم که پرده‌ها را کنار می‌زنم و پنجره را باز می‌کنم. شانسی که این ترم آورده‌ام این است که کلاس طبقه ششم است و من از ساعت شش تا هشت که حدود غروب این موقع سال است، یعنی در عزیز‌ترین وقت روز، این پنجره و آسمانش را کنارم دارم. اگر مثل امروز روزی باشد، هدفونم‌ را هم می‌چپانم در گوشم و زندگیم را به دور از کلاس در ابرها و رویاهایم پی می‌گیرم. صدای پرنده‌های آسمان و بسته در دلم، در چنین هوایی، زود اشکم را در می‌آورند. خم می‌شوم الکی بند کفشم را سفت کنم تا آن زیر اشکم را قبل از این‌که کسی ببیند امحا کنم که صدای ویبره‌ی کاتیوشا را روی میز می‌شنوم. ادی است. نوشته که نشسته روبروی پنجره کارگاهش و صدای موسیقی‌. ننوشته، ولی لابد جای من هم خالی است، آنجا، کنار آن پنجره‌ نازنین. من هم اوضاع را تشریح می‌کنم. می‌دانید دختره‌ی دیوانه چه جوابی می‌دهد؟ "خیلی دوست داشتم بی اف‌ت بودم، مسیج می‌دادم، اچ! کلاسو بپیچون! دم درم!"

Halfaouine

Le Voyage de Sahar

Anouar Brahem

2006

فاق ما حدث کل تخیلاتنا

"استذکار" مصدری از باب استفعال است و این باب غالبا در معنای طلب و کوشش و خواستن به کار می‌رود. حالا اگر لحاظ کنیم که تاروپود خود "ذکر" هم تنیده در طلب است، قدری از غوغای این واژه رخ می‌نماید. انور ابراهم اهل تونس است و شاید برای همین است که آلبوم آخرش "استذکار"، که تقریبا چهار سال پس از اتفاقات تونس و پس از سکوت نسبتا طولانیش منتشر شد، این همه طعم خاورمیانه‌‌ای دارد. "استذکار" برای من پر است از خیابان‌های تونس، خیابان‌های قاهره، خیابان‌های صنعا و اسکندریه و منامه و سوئز، و بیش و پیش از همه پر از هشتاد و هشت خیابان‌های تهران. فوج شکوفه‌های بی‌نوای سرمازده اول بهارها را در دامن و سرنوشت غریب این تکه خاک‌ها که خاورمیانه خوانده می‎شوند را بر پیشانی دارد. راستی خداوند چند بار در سوره بقره  امر به "ذکر" کرده است؟

  

Improbable Day

 

Souvenance

Extraordinary events had suddenly shaken the daily lives of millions of people. We were propelled toward the unknown with immense fears, joys and hopes. What was happening was beyond our imagining. It took a long time before I was able to write this music.

Anouar Brahem, 2014