همه چیز از یاد می‌رود؟
شنبه, ۱۰ مهر ۱۳۹۵، ۱۱:۴۳ ب.ظ
با صدای دالیدا ارتباط برقرار می‌کنم. اَوِک لُ تام ش را خیلی دوست دارم و شیفته و مبهوت این اجرایش هستم. آدم به سختی باور می‌کند چنین اجرایی در عالم رخ داده باشد. آن‌قدر که صدا در منتهای صداقت است و احساس زنانه راست و درست. انگار برای خواننده در حین خواندن، سراسر جهان خالی بوده و تنها مخاطب، جان رنجورش بوده و نهایتا چند روح سرگردان در هوا. و شاید جانِ جان‌ها. اجرای میخکوب کننده‌ای است. فقط بی‌پناهی چشم‌هایش می‌تواند قلب آدم را به دو نیم تقسیم کند. تا ندارد.
Avec Le Temps
Dalida
Léo Ferré
1972
