Eternity and A day

گاهی فکر می‌کنم حتما کسی هست که گوشه افغانستانی پاکستانی یا هر جای دیگری به حیات طیبه‌ای روزگار می‌گذراند. کسی که روشن و مهربان و فهمیده است و در سرنوشتش نوشته‌اند که یک روز وارد زندگیم شود. گاهی مطمئنم که خدا کاری به بد بودن من ندارد و یکی از آن خوب‌هایش را برای من کنار گذاشته است. که پشت و پناهم باشد. که یارش شوم. نمی‌دانم مقدر کرده این همراهی چقدر طول بکشد. اما یقین دارم کیفیتی خواهد داشت که همه چیز را جبران خواهد کرد. لحظات نادری هست که ایمان دارم فقط باید صبر اقامه کنم. به وقتش عزیز‌ترین موهبتش را برایم می‌فرستد.