نوید فرد

مشخص نیست چندساله است. اهل کدام فرقه یا مکتب است. یا اینکه مثلا کارش چیست. نمی‌خواهم نگاهش کنم. گاهی که به بهانه‌ای زاویه سرم چند درجه‌ای به سمتش مایل می‌شود جزئیاتی ثبت می‌کنم. مثل پاکت آبی سیر مستعملی که در دستش است و لابد برای مدت مدیدی همراهی‌ش کرده. یک جزوه با جلد سفید و یک نام که بعدا می‌فهمم مربوط به یک نقاش است. ناخن انگشت دست چپی که شاید بر اثر پیشامدی صدمه جدی دیده و موهای جوگندمی کوتاه کوتاه. به نظر چندان خوش‌لباس نیست. اما زیبایی عجیبی دارد و آرامش غریبی از جوارش سرریز می‌شود که آدم دلش می‌خواهد این ثانیه‌ها کش پیدا کند. خیلی کش پیدا کند.