Motel Suicide
این موسیقی را بشنوید و ببینید چطور یک صدای زنانه می‌تواند در مرزهای زنانگی و مردانگی خود را ادا کند. آن‌جا که متصف به صفت انسانی‌ست اما تنها به واسطه ویژگی‌های طبیعی، رنگ زنانه دارد. بی نمایش آن زنانگی که متعلق به یک نفر است نه همه عالم. در حریم خصوصی آدم‌ها معنابخش است نه کف خیابان. آن‌قدر این نقطه مرزی است که ممکن است یک لحظه دربمانیم که این صدا، صدای یک زن است یا یک مرد. اگر فیروز را کنار بگذاریم که جایگاهش برای من با هیچ خواننده زنی عوض نمی‌شود. این صدا و صدای النی کارایندرو ایده‌آل من از خواندن است. اگر مشق خواندن می‌کنم، از طلبی نشسته در پس جانم است که رسیدن به چنین افقی را انتظار می‌کشد.
Motel Suicide
Megumi Satsu
Silicone Lady
هشدار: شنیدن پی‌درپی این موسیقی ممکن است بخشی از عصاره جانتان را ذره ذره به عدم بفرستد، بی‌آن‌که بفهمید.
پ.ن. متن به ژان بودریار فیلسوف معاصر فرانسوی تعلق دارد.
