کو آن‌که داند مشکل من؟

صدای حمیرا را خیلی‌کم شنیده‌ام ولی آن‌ دو سه آهنگی که شنیدم برای من جیغ‌جیغی تمام‌عیار، سوهان گوش و روح و مصداقی بارز از بروز یک زنانگی غیرطبیعی و نمایشی و غیرقابل تحمل بود. شگفتی وقتی رخ می‌دهد که این آهنگ "من طالب وصلت نبودم"ش برایم مقبول می‌افتد. چه اتفاقی می‌افتد که صدایش اینجا انگار این همه از دلش درآمده است و این‌قدر دل را می‌سوزاند؟ به گوش من در این صدا یک شکوه‌ی صادقانه در حال رخ دادن است.. حس خواننده با حس شعر و موسیقی همراه و هماهنگ است.. نمی‌خواهد جلو بزند.. پا از نمایش انگار پس کشیده.. شاید در مقطع خواندنش آزرده‌تر از آن بوده که حس نمایشی جای جولان بیابد.. نمی‌دانم، هرچه هست برای من کار می‌کند. گفتم مگر جویم تو را در خلوت دل.. دنبال دل افتاده‌ام منزل به منزل..

 

Be Donbale Del

Homeyra

Ali Tajvidi

1966