إلا أنارت القلب

گاهی فکر می‌کنم چهار زانو نشستن در شب‌های بلند پاییز و زمستان، راز‌های یک انار را دانه دانه و سر صبر از دلش درآوردن، پر کردن چشم‌ها از رنگشان و ریختن طعمشان به دهان و جان، در سکوت، در سکوت مطلق، چیزی کم از یک نیایش ندارد.