بغض‌های ناگهانی
جمعه, ۳۰ مهر ۱۳۹۵، ۰۱:۰۲ ق.ظ
در زندگی
دردهایی هست کلمه نشدنی. دردهایی که با واژه‌ها نسبتی پیدا نمی‌کنند. مبهمند. قابل
قسمت کردن با دیگری نیستند. حتا برای خودت به وصف درنمی‌آیند. مثل یک لشکر
بی‌امان یکهو از راه می‌رسند. نشانی‌شان فقط این است که می‌بینی یک حجم
سیل‌آسا همه‌ی فضای گلویت را پر کرده و تمام سرحداتت زیر فشار این امواجند. کیش و ماتت
می‌کنند. مثل یک هجمه‌ی سهمگین و بی‌خبر. درست به مرکز قلمروات.
